Kunnen we op je (gebit) bouwen?

Een van de grootste uitdadingen in de mondzorg is bouwen. Een vertrouwensband opbouwen, op jouw inzet bouwen, je tanden opbouwen, op ons kunnen bouwen, een fundament hebben om op te bouwen. Een van de meest gestelde vragen is daarom ook: “Kunnen wij het maken?” en we roepen maar al te graag: “Nou en of!”, maar of dat nou altijd zo verstandig is…

Luisteren

We hebben naar jouw wensen te luisteren. Dat is al de eerste uitdaging. Het klinkt misschien heel simpel. Jij zegt gewoon wat je wil. Ik heb al eens eerder uitgelegd dat elkaar echt goed verstaan toch niet altijd simpel is. We spreken soms niet dezelfde taal en dus is het aan de professional om jouw wens echt goed te achterhalen. Je ziet hierbij meteen het nut van het bouwen van een vertrouwensband. Je moet namelijk wel de veiligheid voelen om je wens te ventileren. Je moet er van op aan kunnen dat we niet over je persoonlijkheid oordelen. 

Vertrouwen

Je zou het misschien niet verwachten maar behalve dat jij ons moet kunnen vertrouwen, moeten wij ook een vertrouwen in jou krijgen. Als we een behandelplan maken, moeten we weten dat jij hier echt voor zal gaan. Dat ook jij je schouders er onder gaat zetten. Dat je bijvoorbeeld op de afspraken komt. Dat je die niet net van te voren afbelt als de tandtechnieker je kroon al voor je klaar heeft liggen. Het termijn tussen afspraken luistert vaak behoorlijk nauw. Dus we moeten er van op aan dat je op tijd bij ons bent. Dat niet alleen. We moeten ook weten dat je therapietrouw bent. Dat betekent bijvoorbeeld dat je je medicatie inneemt die soms nodig is voor een behandeling en dat je zelf ook goed je gebit zal onderhouden. En ook is het natuurlijk erg fijn als je de rekening betaalt en dat je niet het geld van de verzekering in je zak steekt en dus winst hebt gemaakt op je kunstgebit terwijl wij met de onkosten zitten opgezadeld. En … daar sta je misschien niet bij stil…dat je ons niet op de vingers bijt of aan ons zit wat eenvoudig kan omdat we zo dichtbij je zitten. 

Een brug is niet altijd slim

Soms is het nodig om je tanden op te bouwen. Gewoon een vullinkje is meestal geen probleem. Maar voor de wat grotere werken, hebben we goede ondergrond nodig. Een fundament dus. Dus we luisteren goed naar wat jij wil, bijvoorbeeld een brug. Maar die brug kan niet altijd. Vergelijk het met een echte brug. Daar is een goed ontwerp voor nodig, wil die brug alle auto’s en vrachtwagens kunnen dragen. En wat dacht je van een storm? Vergis je niet, in je mond kan het aardig stormen. Bijvoorbeeld als je harde dingen eet, knarst of toch dat zakje met je tanden opritst. Een brug steunt af op de grond. De steunpalen en ook de grond moeten dus van een bepaalde kwaliteit zijn. Je gaat geen brug bouwen op modder of drijfzand, snap je? 

Afwegingen

Je gaat ook geen brug bouwen als het landschap er omheen binnenkort helemaal gaat veranderen en die brug dus geen nut meer heeft. Dus niet alleen de tanden waarop de brug gaat leunen moeten beoordeeld worden, ook de rest van je gebit. Als een paar kiezen verderop nog maar een kort leven zullen hebben dan kan je misschien beter een uitneembare voorziening kiezen, een partiele prothese, een plaatje, een frame of misschien zelfs een heel kunstgebit. En als de kiezen die beslepen moeten worden voor een brug nog helemaal gaaf zijn dan is dat ook super zonde. Alsof je een echte brug op midden in een beschermd natuurgebied zou plaatsen. Dat doe je niet. 

Krachten opvangen op het kaakbot

Als je niet wil dat je brug op drijfzand wordt gebouwd dan moet er dus goed gekeken worden naar de kiezen die waarop de brug gaan afsteunen. Dat noem je pijlers. Deze pijlers moeten dus niet te goed zijn maar ook niet te slecht. Vooral de conditie van het kaakbot doet er hier toe. Bij teveel kaakbotverlies kunnen de krachten van de pijlers niet goed opgevangen worden. Als het tandvlees nog actief ontstoken is dan is een brug echt een slechte oplossing. En ja, dat kan een behoorlijke teleurstelling zijn. Je denkt even een voortand te kunnen vervangen met een brug of met een implantaat maar dan steekt de tandarts er een stokje voor. Dan moet je dus die vreselijke uitneembare voorziening die niet lekker zit. 

Tevreden?

Het kan zijn dat je dus opgescheept zit met een plaatje omdat een brug of implantaat niet verstandig is. Het kan zijn dat dit je kwaliteit van leven zo verstoord dat je boos wordt op ons. Dat risico willen sommige tandartsen niet aan. Die verkopen je dan een brug terwijl we weten dat deze geen lang leven beschoren is en deze meer kwaad dan goed kan doen. Dat is dus uitstel van jouw boosheid en uiteindelijk zal het je veel meer gekost hebben. Maar ja, dan hebben we in elk geval een wel eventjes een blije patiënt…en kunnen we zeggen dat het ‘jouw keus’ was. Maar hoe goed kan je kiezen als je niet alles er vanaf weet? Ik hoop je met deze blog meer inzicht te hebben gegeven!