Het is best lastig om reclame te maken als mondhygiënist. Überhaupt kun je je afvragen of dat nou wel nodig is. Hier in de Achterhoek trekken we een wenkbrauw op als er een reclamefolder van een collega door de bus valt. Is dat nou nodig? En die teksten…serieus? Doe eens even normaal, joh. De Achterhoeker wil helemaal geen filmsterrengebit. En last van bloedend tandvlees, dat heeft toch zeker niemand?
Een goed product verkoopt zichzelf?
Toen ik ooit begon met een eigen praktijk zei mijn accountant dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Mensen hebben nu eenmaal altijd een mondhygiënist nodig, zei hij me. Volgens hem was dat een ding dat zeker was. Dus och, die patiënten kwamen vanzelf wel. Maar zeg nu zelf…wie bedenkt zich op een dag, weet je wat, ik ga eens lekker naar de mondhygiënist, dat lijkt me leuk! Ja, diegene die er al bekend mee zijn, die weten wel wat het nut is. Maar als je nog nooit bij me in de stoel hebt gelegen dan kan je me vast missen als kiespijn.
Zou jij spontaan langskomen?
Nou, die patiënten kwamen dus echt niet vanzelf. Terwijl ik als een van de weinige mondhygiënisten in die hoek van het land zat. Concurrentie was nergens te bekennen. Alhoewel…aardig wat patiënten die zich kwamen inschrijven, meenden allang onder behandeling te zijn van een mondhygiënist. Niks was minder waar. Ze gingen in elk geval braaf toch maar eens bij mij naar binnen. Je zou verwachten dat alle tandartsen super blij waren dat er nu eindelijk eens een mondhygiënist in de buurt was. Ja, welgeteld drie tandartsen verwezen naar me. De rest deed alsof hun tandvlees, ik bedoel neus, bloedde. En als je gezonde monden voor iedereen wenst dan zal je als mondhygiënist toch ergens reclame moeten maken. Maar hoe?
De juiste vragen stellen is een kunst
Op mijn intake-formulier stond de vraag of mensen last hadden van bloedend tandvlees. Totaal verkeerde vraag, bleek later. Want als je tandvlees bloedt, wil dat nog niet zeggen dat je er klachten aan hebt. De meeste mensen gaven aan dat ze het helemaal niet zo erg vonden dat hun tandvlees bloedde. Want dat was toch zeker normaal? Sommigen gaven aan dat het van kinds af aan al zo was, dus zo erg kon het niet zijn.
Dus ik veranderde de vraag naar: “Heb je bloedend tandvlees?” Ook fout, want precies op dit moment was er niks aan de hand. Tja, vergeten erbij te vragen of het soms weleens bloedde tijdens het tandenpoetsen of tijdens het flossen. Nee, want flossen deden ze namelijk niet. Nou ja, goed, je ziet hoe moeilijk het is om een goede vraag te stellen. Uiteindelijk kwam ik op: “Heeft u weleens gemerkt dat uw tandvlees bloedde? Was dit tijdens het tandenpoetsen? Flosst u ? Bloedt het weleens als u flosst? Hoe vaak bloedt het ongeveer?” Enz enz… En ook als mensen zeiden: “Nee hoor.”, dan vroeg ik: “Echt nooit?” En dan kwam regelmatig de aap uit de mouw dat het toch wel om de dag bloedde.
Wat als je denkt dat je tandvlees helemaal niet bloedt?
Maar er zijn er ook zat die echt totaal geen enkel spatje ooit hadden ervaren. Je zou denken dat ik dan achterover zou kunnen leunen. Maar nee, juist bij dit antwoord weet ik dat ik flink aan het werk mag. Op het moment dat ik dan ga bekijken of het tandvlees bloedt bij aanraking, weet ik dat ik wellicht een nieuw behangetje uit moet gaan zoeken. Want diegene die zeggen dat het echt nooit bloedt, bloeden vrijwel altijd enorm.
Hoe kan dat nou? Tja, waarschijnlijk om dat ze met de tandenborstel nog nooit in de buurt van het tandvlees zijn geweest. Dan is het niet zo verwonderlijk dat het is gaan ontsteken. Want daar gaat het dus om. Tandvlees dat bloedt, is altijd ontstoken. Een andere reden zou kunnen zijn, is dat men er nog nooit opgelet heeft. Helemaal niet hebben bekeken wat er in die wasbak verscheen. Kortom: Iemand is zich totaal niet bewust.
Als mondhygiënist is het mijn taak om mensen bewust te maken van de werkelijke conditie van hun mond. Het leuke is als na of al tijdens een behandeltraject zeggen: “Goh, mijn tandvlees bloedt nu een stuk minder!”, terwijl ze eerst zeiden dat het sowieso nooit bloedde. Dan weet ik dat de patiënt nu bewust bezig is met de gezondheid van zijn tandvlees en kaakbot.
Wie mijn beste verwijzer is?
Je snapt nu dat de reclameleus: “U moet naar de mondhygiënist als u bloedend tandvlees heeft.” , echt nergens over gaat. Dat gaat niet werken. De enige manier is om heel veel blogs te schrijven. Okay grapje. Nee, hoe het echt werkt is dat ik gewoon mijn uiterste best bij je doe en dat jij dit hele gezellige verhaal tijdens een verjaardag vertelt. De meeste mensen worden namelijk niet door de tandarts verwezen, maar door hun buurvrouw. Geen grapje!
